Το (πάρα πολύ) Αρχαίο Ελληνικό ‘ελλάς’ (με προφορά που τότε ήτανε ‘χέελας’, ‘χ’ λόγω της δασείας μπρστά από το ‘ε’ και ‘εε’ ως θέσει μακρό που είναι το ‘ε’ σε αυτήν την περίπτωση) έγινε αρχικά ‘heila’ (‘χέιλα’) στα παραδοσιακά Cantonese Chinese. ‘Χέελας’ άκουγαν και αυτό προσπαθούσαν να πουν. Αλλα, για λόγους που άπτονται στην γλωσσική διαφοροποίηση και αλλαγή, δεν μπόρεσε να αποδωθεί τέλεια ο πρωτότυπος ήχος. Πάνω-κάτω, όπως και εμείς κάναμε τον Shakespeare ‘Σαιξπηρ’, με τις όποιες αλλάγές μπορεί να παρατηρήσει κάποιος όταν ακούει έναν ‘Αγγλο και έναν Έλληνα να προφέρουν αυτήν την λέξη (π.χ. στον Έλληνα δεν θα ακουστεί το ‘παχύ σίγμα’, θα ακουστεί το ‘ρ’, κλπ). Ή, όπως και εμείς λέμε ‘Χαβάη’ αντί για ‘Χαουάι’ ή ‘Χαγουάι’. Οπότε, το ‘χέελας’ αυτούς τους βγήκε ‘χέιλα’ στα παραδοσιακά κινέζικα (και αργότερα στα απλοποιημένα Mandarin/Putonghua Chinese το απλοποίησαν όχι γραφημικά αλλά μόνο ηχητικά σε ‘xila’ (‘σίλα’), όπως απλοποίησαν είτε γραφημικά είτε ηχητικά είτε και τα δύο είτε καθόλου και διάφορες άλλες λέξεις).
Το όλο θέμα άρχισε να γίνεται πιο ενδιαφέρον όταν έπρεπε να αποφασίσουν πως ο ήχος ‘χέιλα’ θα γραφόταν. Αυτά τα θέματα αποφάσίζονται με διάφορους τρόπους. Παραδείγματος χάριν, εμείς στα Ελληνικά γράψαμε τον Shakespeare ‘Σαίξπηρ’, διότι αλλιώς το ‘Σεξ’ θα παρέπεμπε στην σεξουαλική πράξη και το ‘πυρ’ στην φωτιά. Σε μια άλλη περίπτωση στα Ελληνικά κάναμε το ‘train’ όχι ‘τραίνο’ αλλά ‘τρένο’ για χάριν απλοποίησης. Αυτοί, όταν έχουν να πάρουν τέτοιες αποφάσεις, επιλέγουν αυτόν τον συνδυασμό χαρακτήρων οι οποίοι όχι μόνο θα αποδώσουν όσο πιο πιστά γίνεται τον ήχο της πρωτότυπης ξένης λέξης, αλλά και θα έχουν κι ένα νόημα όσο πιο κοντα γίνεται στην ξένη λέξη. Για παράδειγμα, τα Γαλλικά πολυτελή εμπορικά κέντρα ‘Galeries Lafayette’ έχουν γραφτεί ως老佛爷, που και προφέρονται lao-fo-ye και που επίσης κυριολεκτικά σημαίνουν κάτι σαν ‘μεγαλειότης’ ή ‘πολυτέλεια’ (το οποίο ήταν το χαιδευτικό της συζύγου ενός Κινέζου Αυτοκράτορα προς το τέλος της Δυναστείας Τσινγκ). Ομοίως, η Αγγλική μάρκα τσιγάρων και ρούχων Dunhill (hill = λόφος, κυριολεκτικά στα Αγγλικά) έχει γραφτεί ως登喜路, στην οποια λέξη deng (climb = σκαρφαλώνω) - xi (happy = ευτυχισμένος) - lu (road = δρόμος).
Στο ‘heila’/‘xila’ τώρα. Για το ‘hei’/‘xi’, στο πινακάκι της ιστοσελίδας http://www.mandarintools.com/worddict.html, υπάρχουν καμιά 20αριά χαρακτήρες για τον ήχο, αλλά ποιος απο όλους αυτούς τους ήχους θα απέδιδε το νόημα της Ελλάδος ή έστω το τι η Ελλάδα ήταν για αυτούς όταν έπρεπε να πάρουν αυτήν την απόφαση; Φαίνεται πως αυτοί που πήραν την απόφαση ήξεραν καλά τι εστί Ελλάδα και ήθελαν αυτό να το περάσουν και στην γλώσσα ή δεν μπορούσαν να αποφύγουν αυτήν την αλήθεια, και για το ‘hei’/‘xi’, από όλους τους χαρακτήρες που αποδίδουν αυτόν τον ήχο, επέλεξαν τον χαρακτήρα 希, ο οποίος παλαιότερα σχετιζόταν και δημιουργούσε μια χροιά από όλα αυτά τα σπάνια και ανώτερα και υψηλά (‘ουράνια’) συναισθήματα και αισθήματα αν και κυριολεκτικα σήμερα έχει περιοριστεί και συγκεκριμενοποιηθεί στο να σημαίνει μόνο ‘ελπίδα’. Το ίδιο και για τον ήχο ‘la’. Στην ίδια ιστοσελίδα , υπάρχουν δύο χαρακτήρες για αυτόν τον ήχο, οι οποίοι είναι διπλοί. Ο χαρακτήρας που επιλέχτηκε είναι ο 腊, ο οποίος τώρα πια κυριολεκτικά σημαίνει μόνο ‘διατηρημένο κρέας’. Το ‘διατηρημένο’ έυκολα παραπέμπει στο ‘παλιό’, και το ‘κρέας’ εύκολα παραπέμπει στο ουσιαστικό ‘άνθρωπος’ ή στην προσωπική αντωνυμία ‘αυτός’. Και, πράγματι, διάφοροι γραμματισμένοι Κινέζοι και από την ηπειρωτική Κίνα και από το Χονγκ Κονγκ που τους έχω ρωτήσει τι σημαίνει ‘heila’/’xila ren’ κυριολεκτικά στην γλώσσα τους (σημ.: ren = άτομο, κάτοικος, κλπ), μου έχουν απαντήσει ‘‘Αυτοί που ήρθαν από τον ουρανό’’.
Να σημειωθεί εδώ ότι μιλάμε για ένα συγκεριμένο σύστημα περιγραφής της πραγματικότητας (αυτό των συναισθημάτων και των αισθημάτων που νιώθουμε, των εμπειριών που βιώνουμε, κλπ), και οι οποίες ήταν φυσικό να αλλάξουν όταν ήταν να μετακωδικοποιηθούν στην γλώσσα (π.χ. γιατί κάτι να λέγεται και να γράφεται ‘ειρήνη’ και γιατί κάτι άλλο να λέγεται και να γράφεται ‘πόλεμος’). Η αλλαγή έγινε ακόμη μεγαλύτερη, αφού μιλάμε για διαφορετικές γλώσσες και όλοι έχουμε ακούσει για τα διάφορα μεταφραστικά ζητήματα και προβλήματα (π.χ. πως αποδίδουμε στα Αγγλικά το κυριολεκτικό νόημα της λέξης ‘αντεναίρεση’και πως το ύφος της λέξης ‘Σελήνη’ σε αντιδιαστολή με το ΄Φεγγάρι’). Τέλος, δεν μπορούμε να μην καταδείξουμε για ακόμη μια φορά τις σκόπιμες προσπάθειες (όχι τυχαίου ανθρώπινου δάκτυλου αλλά συγκεκριμένης δρακόντιας ουράς) για αλοίωση και παραποίηση η/και για χλευασμό και αδιαφορία προς ο,τιδήποτε έχει λειτουργήσει ως θυσαυροφυλάκιο γνώσεων (π.χ. τις γνώσεις που συνθέτουν αυτό που σήμερα ονομάζουμε ιστορία, μυθολογία, κλπ, και το ίδιο ισχύει και για την γλώσσα).
Παραδείγματος χάριν, από την μία, ας θυμηθούμε πόσα γράμματα είχε το Ελληνικό αλφάβητο στα Αρχαία Ελληνικά και πόσα έχει στα Νέα Ελληνικά, το τι σήμαινε ‘αγαθός’ κάποτε και τι σημαίνει σήμερα, κλπ. Και, από την άλλη, ας αναλογιστούμε το πως σήμερα η γλώσσα έχει κατα καιρούς ταυστιστεί με πολιτικές πρακτικές του τύπου ‘διείρει και βασίλευε’, π.χ. μέσω των ψευτοδιλλημάτων γλωσσικού σχεδιασμού και γλωσσικής πολιτικής στην περίπτωση της κοινωνικής διγλωσσίας και του περάσματος απο την ‘καθαρεύουσα’ στην ‘δημοτική’ στην Ελλάδα. ‘Η το πως η γλώσσα σήμερα έχει μειωθεί σε έναν κώδικα επικοινωνίας, με την χρήση του οποίου το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι ‘να κάνουμε την δουλειά μας’. Για παράδειγμα, οι πανεπιστημιακοί γλωσσολόγοι του αιώνα μας γράφουν (είτε επειδή είναι όντως άσχετοι είτε επειδή γνωρίζουν την αλήθεια αλλά θέλουν να την διαστρευλώσουν) για την Ινδοευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσών και το Φοινικικό Αλφάβητο, για το ότι κάθε γλωσσική διαφοροποίηση και αλλαγή είναι φυσιολογική, για το ότι η σχέση μεταξύ σημαίνοντος και συμαινόμενου είναι τυχαία, κλπ. Η Ινδοευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσών και το Φοινικικό Αλφάβητο έχουν συζητηθεί αλλού. Η φυσιολογικότητα της γλωσσικής διαφοροποίησης και αλλαγής, εν ολίγοις, ανήκει στο γλωσσικό τμήμα της ευρύτερη προσπάθειας για εξωμοίωση των πάντων, με σκοπό αφ’ ενός μεν την ευκολότερη κινητικότητα των ατόμων μιας και οι διαφορές κυρίως στην προφορά αλλά και αλλού στην γλώσσα θα μειώνοται και θα αδιαφορούνται (που διευκολύνει την διείσδυση όσων θέλουν να διεισδείσουν κάπου) και αφ’ ετέρου ή έν συνεχεία τον ξεπεσμό όλων αυτών που η γλώσσα εχει να προσφέρει.
Τώρα, συνδέοντας όλα αυτά που η γλώσσα εχει να προσφέρει με την δήθεν τυχαία σχέση μεταξύ σημαίνοντος και συμαινόμενου αλλα και με τα όσα γράφτηκαν παραπάνω για το ποια χρήσιμη και σημαντική γνώση μπορεί να κωδικοποιηθεί στην γλώσσα, αξίζει να προστεθεί και κάτι τελευταίο. Στα (πάρα πολύ) Αρχαία Ελληνικά, τα γράμματα γράφονταν έτσι για συγκεκριμένο λόγο. Πράγματι, αν κάποιος προσέξει, λόγου χάρη, θα δει ότι το ‘Ο’ είναι ένας κύκλος που αναπαριστά το κυκλικό σχήμα των χειλιών του ανθρώπου όταν προφέρει τον ήχο αυτού του γράμματος. Το ίδιο συμβαίνει και με το ‘Ε’, με την πάνω και την κάτω παράλληλη γραμμή να αναπαριστούν το πάνω και το κάτω χείλος και την γραμμή στην μέση να αναπαριστά την γλώσσα. Και με το ‘Α’, με τις δύο όμοιες γραμμές να αναπαριστούν το πάνω και το κάτω χείλος και την γραμμή στην μέση που κάποτε δεν ήταν παράλληλη αλλά προς τα μπρος κάτω να αναπαριστά την γλώσσα.
Αποφάσισα, λοιπόν, να κοιτάξω και στην Κινεζική γλώσσα για να δω εάν μπορεί να βρεθεί κάτι αντίστοιχο. Και σκέφτηκα να αρχίσω από τον χαρακτήρα 希στην λέξη希腊, η οποία είπαμε ότι σημαίνει Ελλάς. Ο χαρακτήρας希μοιάζει να αναπαριστά ένα ανθρώπινο σώμα με τις δυο κάτω γραμμές να είναι τα δυο πόδια και τις δυο πάνω γραμμές να είναι τα δυο χέρια, και πιο συγκεκριμένα μοιάζει να αναπαριστά την Ανδρομέδας (http://en.wikipedia.org/wiki/Andromeda_%28constellation%29). Για να δω εάν αυτό είναι τυχαίο ή όχι, σκέφτηκα να κοιτάξω και τον χαρακτήρα中, ο οποίος είναι ο πρώτος χαρακτήρας στην λέξη 中国, η οποία προφέρεται ‘zhong guo’ (‘τζονγκ γκούο)’ και η οποία σημαίνει Κίνα. Σε αυτόν τον σχετικά απλό χαρακτήρα, το τετράγωνο μοιαζει να αναπαραριστά ένα κεφάλι ζώου και η γραμμή μια ουρά ζώου που είναι σχετικά κοντή προφανώς για λόγους οικονομίας χώρου και ευκολίας γραψίματος, και πιο συγκεκριμένα μοιάζει να αναπαριστά τον αστερισμό του Δράκοντα (http://en.wikipedia.org/wiki/Draco_%28constellation%29). Για την σχέση μεταξύ Ελλάδος και Ανδρομέδας και μεταξύ Κίνας και Δράκοντος δεν χρειάζεται να επαναλάβω τίποτα εγώ εδώ. Το έαν όλα αυτά επιβεβαιώνται και μέσω της γλώσσας (επιπροσθέτως της ιστορίας, της μυθολογίας, κλπ), τουλάχιστον εγώ το πιστεύω και το βρίσκω χρήσιμο και ενδιαφέρον...
