** ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ ** ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ **
Όσα χρόνια παρακολουθώ την ΟΕΑ, ο τρόπος που ο κ. Καραγεωργίου περνά τα μηνύματα είναι καθαρά στρατιωτικός. Λαμβάνοντας υπόψη τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική κατάσταση, είναι απολύτως κατανοητή η γραμμή που έχει επιλέξει.
Όσον για τους χαρακτηρισμούς που δίνει στους νεοέλληνες και στις νεοελληνίδες, προτιμώ να το δω από μία άλλη οπτική γωνία. Από τη μεταπολίτευση κι έπειτα, έχει επέλθει στην Ελλάδα μία παρακμή. Πολλά λεφτά (δανεικά), φιγούρες, μαγκιές, πελατειακές σχέσεις, ψεύτικες επιδοτήσεις και γενικά μία ασωτεία. Ο κάθε νοήμων Έλληνας, η κάθε έξυπνη Ελληνίδα έχει λάβει γνώση αυτού.
Ειδικά κατά τη δεκαετία του '80, είχαμε καταντήσει να μας κυβερνά μία μαφία πρασινοφρουρών, οι οποίοι στην ουσία μετενσάρκωσαν τη δικτατορία σε μία υποφαινόμενη δημοκρατία. Έκτοτε επικράτησε η αντίληψη του "παιδί μου να πας στο δημόσιο". Για ποιο λόγο άραγε; "Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει" είναι η πρώτη απάντηση. Η λέξη κλειδί που ακολουθούσε πάντοτε ήταν: "βόλεψη".
Παραγωγικότης μηδέν. Ο μόνος εργοδότης στο μυαλό του λαού κατέληξε να είναι το κράτος. Εξ' ου και ο “κρατικοδίαιτος”.
Η νοοτροπία του μέσου πολίτη αυτής της χώρας έγινε συνώνυμο της καλοπέρασης, σε στομάχι, τσέπη και γεννητικά όργανα. Όλοι έχουμε δει τέτοιες καταστάσεις μπροστά στα μάτια μας σε βαθμό αηδίας. Στην αρχή φαντάζουν όλα σα μία πανέμορφη και αξιοζήλευτη βιτρίνα που υπόσχεται ανέσεις και πολλές απολαύσεις. Αλλά η αντίδραση που έχει σ' αυτά ένας υγιής άνθρωπος ταυτίζεται με την αντίδραση του στομαχιού ενός χορτοφάγου τη στιγμή που καταπιεί την πρώτη μπουκιά από το χημικό απόβλητο που τα McDonalds ονομάζουν “κρέας”.
Όταν κάποιος κάνει τον κόπο να δει τι κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα προτού... αυτο-θυσιαστεί, αυτό παθαίνει. Και όταν λέμε αυτο-θυσιαστεί, εννοούμε θυσιά τελετουργική, ως θύμα, όχι ως μαχητής υπεράσπισης.
Οι ευκαιρίες ν' αποχωρήσουμε από έναν τέτοιο άρρωστο κόσμο ήσαν πολλές. Πόσοι πραγματικά υποψιαστήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά; Και πάνω απ' όλα, πόσοι πραγματικά πήραμε την απόφαση να το κάνουμε. Αλλά βλέπετε, οι περισσότεροι συνήθισαν να λένε, "και γιατί ν' αφήσω τη βόλεψή μου;". Ήταν η πιο αποστομωτική ερώτηση που έχω ακούσει προσωπικά ουκ ολίγες φορές. Τηλεόραση, κοσμική ζωή, αυτοκίνητα, σεξ, καλοπέραση, ποδοσφαιρικά, οικονομικά και πολιτικά παίγνια είχαν παντού την τιμητική τους. Θυμάμαι “συνάδελφο” του επαγγέλματος των σπουδών μου να κοκορεύεται κάθε μέρα “σήμερα κέρδισα τόσα λεφτά στο χρηματιστήριο” το καλοκαίρι του '99. Το αποτέλεσμα; Έχασε τα πάντα επειδή επέδειξε απληστία.
Έτσι κλειστήκαμε ως “αριθμοί”, μέρος μιας μάζας, μέσα σ' ένα μικρόκοσμο στον οποίο θεωρούσαμε ότι είμαστε θεοί. Απόγονοι ενός μεγάλου πολιτισμού που το λέγαμε μόνο για εντυπωσιασμό για να νιώσουμε κάτι.
Εν τέλει, ποιος ο στόχος;
Υπήρξε ποτέ αλληλεγγύη; “Ο θάνατός σου η ζωή μου” έγινε “υπαρξιακό ζήτημα”. Αρχίσαμε να κοιτάμε τ' αδέλφια μας -στην κυριολεξία- με μισό μάτι μη μας φάνε την περιουσία του μπαμπά. Δεν είναι λίγοι που το ζήσανε κι αυτό. Ο φιλοτομαρισμός σε όλο το μεγαλείο του!
Φτάσαμε να κάνουμε ένα από τα βασικότερα θεμέλια του Ελληνισμού, την αλληλεγγύη μεταξύ αδελφών, να γίνει εξαίρεση. Μέσα σε αυτά τα έτη, πόσους πραγματικά γνωρίσαμε που θα έκαναν πίσω ώστε να προχωρήσει κάποιος άξιος και ικανότερος;
Φωνάζαμε για αξιοκρατία ενώ παράλληλα αναζητούσαμε το καλύτερο μέσο, το ανώτερο βύσμα.
Πλησιάζουμε “αισίως” στα 40 έτη αυτής της σαπίλας.
Η Ελλάς υπήρξε και υπάρχει ως ιδέα, ως ιστορία, ως θεμέλιό μας για κάποιο λόγο. ΟΧΙ για να βγαίνουμε με ταμπέλες “Rooms To Let” σαν πόρνες/γκαρσόνια των υπολοίπων μαχαραγιάδων, πασάδων και σουλτάνων. Αλλά όσο αυτοί φέρνουν χρήμα, πάντοτε θα υπάρχουν οι οσφυοκάμπτες. Αυτό είναι ή δεν είναι εκπόρνευση;
Δεν αντιλέγω. Στη ζωή υπάρχει η έννοια της καλοπέρασης, αλλά αυτή υπήρχε πάντα με προϋπόθεση της απολύτου ελευθέρωσης σε πλήρη συνάφεια με τον αλληλοσεβασμό και την αλληλεγγύη. Αλλά για ποια ελευθερία μιλάμε σήμερα; Ποιον αλληλοσεβασμό;
Μάθαμε στα -υπερβολικά- πολλά και περιττά.
Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη φράση που άκουσα στο παρελθόν:
"Μας καλοθρέφουν για το σφαγείο".
Και τώρα μπαίνουμε στο σφαγείο. Και αυτό που ακούγεται είναι κατά κύριο λόγο βελάσματα. Το βέλασμα δε σταμάτησε ποτέ το μπαλτά του χασάπη.
Τι θα κάνουμε γι' αυτό;
Θα βαράμε κατσαρόλες;
Δεν είμαστε Αργεντινή! Η γεωστρατηγική μας θέση και η σημειολογική σημασία “Ελλάς” έχουν υπέρ-πολλαπλάσιο βάρος. Η Ελλάς είναι η γενέτειρα της έννοιας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Για σκεφθείτε καλά τι σημαίνει η υποσυνείδητη σκέψη “αλυσοδεμένη ελευθερία”. Πόσοι πραγματικά έχουν συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει;
Οι προδότες δε θα φύγουν. Όχι πριν τελειώσουν το έργο τους.
Ο πολύς ο κόσμος, δυστυχώς, δε βγήκε στους δρόμους για την ελευθερία. Δε βγήκε ούτε καν για τη δημοκρατία. Βγήκε γιατί έχασε τη βόλεψή του. Αν αύριο η κυβέρνηση γυρίσει και δώσει λεφτά και δουλειά έστω και προσωρινά γυρίζοντας το ρολόι -φαινομενικά- πίσω στο 1981, πόσοι νομίζετε ότι θα μείνουν στο Σύνταγμα; Θα δουν την κυβέρνηση ως προδότες ή ως σωτήρες;
Μιλούν για δάνεια από τη γενοκτόνο Κίνα ώστε να ξαναγεμίσουν οι τσέπες τους λεφτά. Άλλοι μιλούν για εξόρυξη και πώληση ορυκτού πλούτου (βιασμός της Γης) για να επιστρέψουν "ήρεμοι" στις καφετέριες. Με ποιο κέρδος; Γη και ύδωρ για λίγο τυπωμένο χαρτί; Αυτό είναι ή δεν είναι επίσης μία μορφή εκπόρνευσης;
Ως λαός έχουμε εμμείνει σε επιλογές που μας προσφέρουν κάποιοι επιτήδειοι. Πέφτει ο καπιταλισμός και ξεπετάγεται το πτώμα του κομμουνισμού (συχνό φαινόμενο στην Πλατεία Συντάγματος) μήπως και αναστηθεί! Τόσο ανίκανοι είμαστε; Έχουμε τους προγόνους μας μόνο για να πουλάμε σουβενίρ; Εάν το επιλέξουμε μπορούμε να δημιουργήσουμε θαύματα!
Τις προάλλες αναπτύξαμε με συν-Έλληνες απλοϊκά ένα σύστημα διακυβέρνησης το οποίο δύναται να λειτουργήσει ΑΝΕΥ χρήματος. Αλλά η αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι η αδελφότητα και η αλληλεγγύη. Δίχως αυτές τις αξίες είναι ΑΔΥΝΑΤΟ οτιδήποτε καλύτερο και να προσπαθήσουμε ως ανθρωπότητα να φτιάξουμε. Απλά, ΑΔΥΝΑΤΟ!
Και δε θ' αποκρύψω το γεγονός ότι η πρώτη παρατήρηση που άκουσα στο παραπάνω εγχείρημα ήταν: “κι αν κάποιος θελήσει να κάνει φιγούρα;”... Καταλαβαίνετε τι νοοτροπία έχουμε φτάσει να υπολογίζουμε.
Επομένως...
Είμεθα με τα καλά μας; Τα πρόσφατα χρόνια συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές στο πλανήτη μας κι εμείς τι πράττουμε; Μόνο τις "προφητείες" να κοιτάξει κάποιος, καταλαβαίνει τι σχέδια υπάρχουν προς εκτέλεση. Περιμένουμε μεσσίες και μάνα εξ ουρανού; Αυτοί θα βοηθήσουν; Όπως βοήθησαν την Αρχαία Ελλάδα και έριξαν τον πλανήτη στο μεσαίωνα; Όπως βοήθησαν στην Κωνσταντινούπολη; Όπως μας κατάντησαν τώρα; Γιατί ο κύριος “Λεφτά Υπάρχουν” σαν κάτι τέτοιο εμφανίστηκε.
“Συν Αθηνά και χείρα κίνει”!
Πόσοι πραγματικά Έλληνες υπάρχουν; Να με συγχωρέσετε αλλά προσωπικά έχω συναντήσει έναν οχετό από τούβλα κι έχω κατά καιρούς απογοητευθεί. Και τούβλα θρασύδειλα παρακαλώ, με τον τίτλο του "Ξερόλα". Έχουμε περάσει 2 γενεές υπό την παιδεία τύπου Ιδεολογικής Υπονόμευσης. Το 85% των κονδυλίων των μυστικών υπηρεσιών πηγαίνουν σ' αυτού του είδους τις επιχειρήσεις γνωστές ως Ideological Subversion Programs. Είναι η τροφοδοσία της προπαγάνδας του εχθρού ώστε να εχθρεύεται κάποιος το ίδιο του το σπίτι.
Και γνωρίζετε τι συμβαίνει όταν κατηγορείς το σπίτι σου. Θέλουμε πραγματικά να πέσει να μας πλακώσει;
Οι Εφιάλτες έχουν γίνει ο κανόνας, όχι η εξαίρεση. Οι Έλληνες έχουν γίνει η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.
Συμπερασματικά, γιατί υπάρχει αυτή η αναταραχή όταν η ΟΕΑ εκφράζεται κατ' αυτό τον τρόπο προς τους νεοέλληνες; Έχουν άδικο; Έχει άδικο το ιστολόγιο και ο κ. Καραγεωργίου;
Στο χωριό μου λένε πως όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται.
Όσοι νιώθουμε βαθιά μέσα μας ότι ανήκουμε ή οδεύουμε προς τις εξαιρέσεις, τότε οι εκφράσεις της ΟΕΑ δε μας αγγίζουν. Αν μας αγγίξουν, τότε κάτι πάει στραβά και μπαίνουμε σε κατάσταση άτακτης άμυνας. Αυτό δεν κρύβεται.
Δυστυχώς το πουσταριό και πουταναριό καλά κρατεί στη πατρίδα μας. Και δεν πρόκειται μόνο για τη σωματική έκφραση, αλλά κατά κύριο λόγο τη ψυχική και τη νοητική. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνον στην Ελλάδα, αλλά παντού, με διαφορετική μορφή. Ωστόσο εμείς είμαστε αυτοί που κουβαλάμε μία ιστορία και μία μεγάλη ευθύνη. Και ο λεκές στο λευκό είναι πολύ πιο ευδιάκριτος από το λεκέ στο μαύρο.
Αυτό το σημάδι βαραίνει όλους όσους έχουν χάσει την τιμή και την ακεραιότητά τους ως άνθρωποι.
Αξίες, η απώλεια των οποίων είναι άνευ επιστροφής.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όσες Ελληνίδες και όσοι Έλληνες έχουν ακόμα τιμή και ακεραιότητα, ας ερευνήσουν. Ας κάνουν το ένα βήμα πιο πέρα. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός. Κάθε άνθρωπος, κάθε βήμα, κάθε γωνιά θα έχει ένα κομμάτι του παζλ. Η αλήθεια δε δίδεται ΠΟΤΕ ολόκληρη στο πιάτο. Όποιος ισχυρίζεται ότι την προσφέρει, ψεύδεται.
Ή θα πάρουν το μονοπάτι της αναζήτησης, μακριά από το μαντρί ή θα παραμείνουν στο μαντρί για να τελούν τις διεστραμμένες επιθυμίες του κάθε επιβήτορα, θρησκευτικού, πολιτικού, οικονομικού ή σωματικού, πριν οδηγηθούν σαν αμνοί σε μια ατιμωτική σφαγή. Γιατί αυτή θα είναι η κατάληξη.
Θεωρείτε ότι δεν έχετε το λεκέ; Αποδείξτε το στον εαυτό σας. Γιατί η μεγαλύτερη μάχη, ο πιο μεγάλος και αδυσώπητος πόλεμος βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Εάν αυτή η σκόνη δεν καταλαγιάσει, εάν δεν υπάρξει πρώτα το “γνώθι σ' αυτόν”, εάν δεν υπάρξουν πρώτα οι εσωτερικές απαντήσεις... τότε μην περιμένετε τίποτε απ' έξω...
...και θα είσαστε πάντα ο... πούστης και η πουτάνα κάποιου...σε ψυχικό, νοητικό ή υλικό επίπεδο.
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια που ισχύει για όλους μας.
Θέλετε πραγματικά κάτι τέτοιο;
Αν όχι, τότε βγείτε απ' το μαντρί και πορευθείτε στο άγνωστο.
Στο τέλος πάντα μένουν δύο ελπίδες. Μία κοντινή και μία δυσπρόσιτη, μακρινή.
Μόνο μία ωστόσο είναι αληθινή.
Τι θα επιλέξετε;
Όσον για τους χαρακτηρισμούς που δίνει στους νεοέλληνες και στις νεοελληνίδες, προτιμώ να το δω από μία άλλη οπτική γωνία. Από τη μεταπολίτευση κι έπειτα, έχει επέλθει στην Ελλάδα μία παρακμή. Πολλά λεφτά (δανεικά), φιγούρες, μαγκιές, πελατειακές σχέσεις, ψεύτικες επιδοτήσεις και γενικά μία ασωτεία. Ο κάθε νοήμων Έλληνας, η κάθε έξυπνη Ελληνίδα έχει λάβει γνώση αυτού.
Ειδικά κατά τη δεκαετία του '80, είχαμε καταντήσει να μας κυβερνά μία μαφία πρασινοφρουρών, οι οποίοι στην ουσία μετενσάρκωσαν τη δικτατορία σε μία υποφαινόμενη δημοκρατία. Έκτοτε επικράτησε η αντίληψη του "παιδί μου να πας στο δημόσιο". Για ποιο λόγο άραγε; "Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει" είναι η πρώτη απάντηση. Η λέξη κλειδί που ακολουθούσε πάντοτε ήταν: "βόλεψη".
Παραγωγικότης μηδέν. Ο μόνος εργοδότης στο μυαλό του λαού κατέληξε να είναι το κράτος. Εξ' ου και ο “κρατικοδίαιτος”.
Η νοοτροπία του μέσου πολίτη αυτής της χώρας έγινε συνώνυμο της καλοπέρασης, σε στομάχι, τσέπη και γεννητικά όργανα. Όλοι έχουμε δει τέτοιες καταστάσεις μπροστά στα μάτια μας σε βαθμό αηδίας. Στην αρχή φαντάζουν όλα σα μία πανέμορφη και αξιοζήλευτη βιτρίνα που υπόσχεται ανέσεις και πολλές απολαύσεις. Αλλά η αντίδραση που έχει σ' αυτά ένας υγιής άνθρωπος ταυτίζεται με την αντίδραση του στομαχιού ενός χορτοφάγου τη στιγμή που καταπιεί την πρώτη μπουκιά από το χημικό απόβλητο που τα McDonalds ονομάζουν “κρέας”.
Όταν κάποιος κάνει τον κόπο να δει τι κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα προτού... αυτο-θυσιαστεί, αυτό παθαίνει. Και όταν λέμε αυτο-θυσιαστεί, εννοούμε θυσιά τελετουργική, ως θύμα, όχι ως μαχητής υπεράσπισης.
Οι ευκαιρίες ν' αποχωρήσουμε από έναν τέτοιο άρρωστο κόσμο ήσαν πολλές. Πόσοι πραγματικά υποψιαστήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά; Και πάνω απ' όλα, πόσοι πραγματικά πήραμε την απόφαση να το κάνουμε. Αλλά βλέπετε, οι περισσότεροι συνήθισαν να λένε, "και γιατί ν' αφήσω τη βόλεψή μου;". Ήταν η πιο αποστομωτική ερώτηση που έχω ακούσει προσωπικά ουκ ολίγες φορές. Τηλεόραση, κοσμική ζωή, αυτοκίνητα, σεξ, καλοπέραση, ποδοσφαιρικά, οικονομικά και πολιτικά παίγνια είχαν παντού την τιμητική τους. Θυμάμαι “συνάδελφο” του επαγγέλματος των σπουδών μου να κοκορεύεται κάθε μέρα “σήμερα κέρδισα τόσα λεφτά στο χρηματιστήριο” το καλοκαίρι του '99. Το αποτέλεσμα; Έχασε τα πάντα επειδή επέδειξε απληστία.
Έτσι κλειστήκαμε ως “αριθμοί”, μέρος μιας μάζας, μέσα σ' ένα μικρόκοσμο στον οποίο θεωρούσαμε ότι είμαστε θεοί. Απόγονοι ενός μεγάλου πολιτισμού που το λέγαμε μόνο για εντυπωσιασμό για να νιώσουμε κάτι.
Εν τέλει, ποιος ο στόχος;
Υπήρξε ποτέ αλληλεγγύη; “Ο θάνατός σου η ζωή μου” έγινε “υπαρξιακό ζήτημα”. Αρχίσαμε να κοιτάμε τ' αδέλφια μας -στην κυριολεξία- με μισό μάτι μη μας φάνε την περιουσία του μπαμπά. Δεν είναι λίγοι που το ζήσανε κι αυτό. Ο φιλοτομαρισμός σε όλο το μεγαλείο του!
Φτάσαμε να κάνουμε ένα από τα βασικότερα θεμέλια του Ελληνισμού, την αλληλεγγύη μεταξύ αδελφών, να γίνει εξαίρεση. Μέσα σε αυτά τα έτη, πόσους πραγματικά γνωρίσαμε που θα έκαναν πίσω ώστε να προχωρήσει κάποιος άξιος και ικανότερος;
Φωνάζαμε για αξιοκρατία ενώ παράλληλα αναζητούσαμε το καλύτερο μέσο, το ανώτερο βύσμα.
Πλησιάζουμε “αισίως” στα 40 έτη αυτής της σαπίλας.
Η Ελλάς υπήρξε και υπάρχει ως ιδέα, ως ιστορία, ως θεμέλιό μας για κάποιο λόγο. ΟΧΙ για να βγαίνουμε με ταμπέλες “Rooms To Let” σαν πόρνες/γκαρσόνια των υπολοίπων μαχαραγιάδων, πασάδων και σουλτάνων. Αλλά όσο αυτοί φέρνουν χρήμα, πάντοτε θα υπάρχουν οι οσφυοκάμπτες. Αυτό είναι ή δεν είναι εκπόρνευση;
Δεν αντιλέγω. Στη ζωή υπάρχει η έννοια της καλοπέρασης, αλλά αυτή υπήρχε πάντα με προϋπόθεση της απολύτου ελευθέρωσης σε πλήρη συνάφεια με τον αλληλοσεβασμό και την αλληλεγγύη. Αλλά για ποια ελευθερία μιλάμε σήμερα; Ποιον αλληλοσεβασμό;
Μάθαμε στα -υπερβολικά- πολλά και περιττά.
Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη φράση που άκουσα στο παρελθόν:
"Μας καλοθρέφουν για το σφαγείο".
Και τώρα μπαίνουμε στο σφαγείο. Και αυτό που ακούγεται είναι κατά κύριο λόγο βελάσματα. Το βέλασμα δε σταμάτησε ποτέ το μπαλτά του χασάπη.
Τι θα κάνουμε γι' αυτό;
Θα βαράμε κατσαρόλες;
Δεν είμαστε Αργεντινή! Η γεωστρατηγική μας θέση και η σημειολογική σημασία “Ελλάς” έχουν υπέρ-πολλαπλάσιο βάρος. Η Ελλάς είναι η γενέτειρα της έννοιας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Για σκεφθείτε καλά τι σημαίνει η υποσυνείδητη σκέψη “αλυσοδεμένη ελευθερία”. Πόσοι πραγματικά έχουν συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει;
Οι προδότες δε θα φύγουν. Όχι πριν τελειώσουν το έργο τους.
Ο πολύς ο κόσμος, δυστυχώς, δε βγήκε στους δρόμους για την ελευθερία. Δε βγήκε ούτε καν για τη δημοκρατία. Βγήκε γιατί έχασε τη βόλεψή του. Αν αύριο η κυβέρνηση γυρίσει και δώσει λεφτά και δουλειά έστω και προσωρινά γυρίζοντας το ρολόι -φαινομενικά- πίσω στο 1981, πόσοι νομίζετε ότι θα μείνουν στο Σύνταγμα; Θα δουν την κυβέρνηση ως προδότες ή ως σωτήρες;
Μιλούν για δάνεια από τη γενοκτόνο Κίνα ώστε να ξαναγεμίσουν οι τσέπες τους λεφτά. Άλλοι μιλούν για εξόρυξη και πώληση ορυκτού πλούτου (βιασμός της Γης) για να επιστρέψουν "ήρεμοι" στις καφετέριες. Με ποιο κέρδος; Γη και ύδωρ για λίγο τυπωμένο χαρτί; Αυτό είναι ή δεν είναι επίσης μία μορφή εκπόρνευσης;
Ως λαός έχουμε εμμείνει σε επιλογές που μας προσφέρουν κάποιοι επιτήδειοι. Πέφτει ο καπιταλισμός και ξεπετάγεται το πτώμα του κομμουνισμού (συχνό φαινόμενο στην Πλατεία Συντάγματος) μήπως και αναστηθεί! Τόσο ανίκανοι είμαστε; Έχουμε τους προγόνους μας μόνο για να πουλάμε σουβενίρ; Εάν το επιλέξουμε μπορούμε να δημιουργήσουμε θαύματα!
Τις προάλλες αναπτύξαμε με συν-Έλληνες απλοϊκά ένα σύστημα διακυβέρνησης το οποίο δύναται να λειτουργήσει ΑΝΕΥ χρήματος. Αλλά η αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι η αδελφότητα και η αλληλεγγύη. Δίχως αυτές τις αξίες είναι ΑΔΥΝΑΤΟ οτιδήποτε καλύτερο και να προσπαθήσουμε ως ανθρωπότητα να φτιάξουμε. Απλά, ΑΔΥΝΑΤΟ!
Και δε θ' αποκρύψω το γεγονός ότι η πρώτη παρατήρηση που άκουσα στο παραπάνω εγχείρημα ήταν: “κι αν κάποιος θελήσει να κάνει φιγούρα;”... Καταλαβαίνετε τι νοοτροπία έχουμε φτάσει να υπολογίζουμε.
Επομένως...
Είμεθα με τα καλά μας; Τα πρόσφατα χρόνια συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές στο πλανήτη μας κι εμείς τι πράττουμε; Μόνο τις "προφητείες" να κοιτάξει κάποιος, καταλαβαίνει τι σχέδια υπάρχουν προς εκτέλεση. Περιμένουμε μεσσίες και μάνα εξ ουρανού; Αυτοί θα βοηθήσουν; Όπως βοήθησαν την Αρχαία Ελλάδα και έριξαν τον πλανήτη στο μεσαίωνα; Όπως βοήθησαν στην Κωνσταντινούπολη; Όπως μας κατάντησαν τώρα; Γιατί ο κύριος “Λεφτά Υπάρχουν” σαν κάτι τέτοιο εμφανίστηκε.
“Συν Αθηνά και χείρα κίνει”!
Πόσοι πραγματικά Έλληνες υπάρχουν; Να με συγχωρέσετε αλλά προσωπικά έχω συναντήσει έναν οχετό από τούβλα κι έχω κατά καιρούς απογοητευθεί. Και τούβλα θρασύδειλα παρακαλώ, με τον τίτλο του "Ξερόλα". Έχουμε περάσει 2 γενεές υπό την παιδεία τύπου Ιδεολογικής Υπονόμευσης. Το 85% των κονδυλίων των μυστικών υπηρεσιών πηγαίνουν σ' αυτού του είδους τις επιχειρήσεις γνωστές ως Ideological Subversion Programs. Είναι η τροφοδοσία της προπαγάνδας του εχθρού ώστε να εχθρεύεται κάποιος το ίδιο του το σπίτι.
Και γνωρίζετε τι συμβαίνει όταν κατηγορείς το σπίτι σου. Θέλουμε πραγματικά να πέσει να μας πλακώσει;
Οι Εφιάλτες έχουν γίνει ο κανόνας, όχι η εξαίρεση. Οι Έλληνες έχουν γίνει η εξαίρεση, όχι ο κανόνας.
Συμπερασματικά, γιατί υπάρχει αυτή η αναταραχή όταν η ΟΕΑ εκφράζεται κατ' αυτό τον τρόπο προς τους νεοέλληνες; Έχουν άδικο; Έχει άδικο το ιστολόγιο και ο κ. Καραγεωργίου;
Στο χωριό μου λένε πως όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται.
Όσοι νιώθουμε βαθιά μέσα μας ότι ανήκουμε ή οδεύουμε προς τις εξαιρέσεις, τότε οι εκφράσεις της ΟΕΑ δε μας αγγίζουν. Αν μας αγγίξουν, τότε κάτι πάει στραβά και μπαίνουμε σε κατάσταση άτακτης άμυνας. Αυτό δεν κρύβεται.
Δυστυχώς το πουσταριό και πουταναριό καλά κρατεί στη πατρίδα μας. Και δεν πρόκειται μόνο για τη σωματική έκφραση, αλλά κατά κύριο λόγο τη ψυχική και τη νοητική. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνον στην Ελλάδα, αλλά παντού, με διαφορετική μορφή. Ωστόσο εμείς είμαστε αυτοί που κουβαλάμε μία ιστορία και μία μεγάλη ευθύνη. Και ο λεκές στο λευκό είναι πολύ πιο ευδιάκριτος από το λεκέ στο μαύρο.
Αυτό το σημάδι βαραίνει όλους όσους έχουν χάσει την τιμή και την ακεραιότητά τους ως άνθρωποι.
Αξίες, η απώλεια των οποίων είναι άνευ επιστροφής.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όσες Ελληνίδες και όσοι Έλληνες έχουν ακόμα τιμή και ακεραιότητα, ας ερευνήσουν. Ας κάνουν το ένα βήμα πιο πέρα. Γιατί αυτός είναι ο σκοπός. Κάθε άνθρωπος, κάθε βήμα, κάθε γωνιά θα έχει ένα κομμάτι του παζλ. Η αλήθεια δε δίδεται ΠΟΤΕ ολόκληρη στο πιάτο. Όποιος ισχυρίζεται ότι την προσφέρει, ψεύδεται.
Ή θα πάρουν το μονοπάτι της αναζήτησης, μακριά από το μαντρί ή θα παραμείνουν στο μαντρί για να τελούν τις διεστραμμένες επιθυμίες του κάθε επιβήτορα, θρησκευτικού, πολιτικού, οικονομικού ή σωματικού, πριν οδηγηθούν σαν αμνοί σε μια ατιμωτική σφαγή. Γιατί αυτή θα είναι η κατάληξη.
Θεωρείτε ότι δεν έχετε το λεκέ; Αποδείξτε το στον εαυτό σας. Γιατί η μεγαλύτερη μάχη, ο πιο μεγάλος και αδυσώπητος πόλεμος βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Εάν αυτή η σκόνη δεν καταλαγιάσει, εάν δεν υπάρξει πρώτα το “γνώθι σ' αυτόν”, εάν δεν υπάρξουν πρώτα οι εσωτερικές απαντήσεις... τότε μην περιμένετε τίποτε απ' έξω...
...και θα είσαστε πάντα ο... πούστης και η πουτάνα κάποιου...σε ψυχικό, νοητικό ή υλικό επίπεδο.
Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια που ισχύει για όλους μας.
Θέλετε πραγματικά κάτι τέτοιο;
Αν όχι, τότε βγείτε απ' το μαντρί και πορευθείτε στο άγνωστο.
Στο τέλος πάντα μένουν δύο ελπίδες. Μία κοντινή και μία δυσπρόσιτη, μακρινή.
Μόνο μία ωστόσο είναι αληθινή.
Τι θα επιλέξετε;
- Αδράστεια
Ο.Ε.Α. εν υαλοπωλείω. Προς νεοελληνικό πουταναριό και πουσταριό, "Hannες" και "Φοίβους"
http://ellhnkaichaos.blogspot.com/2011/07/hann.html
5 comments:
Χαίρομαι που μπόρεσα να βοηθήσω. Το κείμενο θα ήταν μεγαλύτερο και πιο λεπτομερές, αλλά υπήρχε περιορισμός σε χαρακτήρες στο τομέα των σχολίων.
ΣΤΕΙΛΤΩ ΜΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΤΟ E-MAIL ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ.
ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΓΡΑΨΕΙΣ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΣΤΕΙΛΤΟ ΣΤΟ E-MAIL ΜΑΣ ΝΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΓΕ.
Κείμενο εστάλη!
Σαν ιδέα δεν απέχει και πολύ (στο κομμάτι της έρευνας) μ' ένα άρθρο που είχα συντάξει παλιότερα τον Ιούνιο.
Τα σεβη μου για την ορθοτητα του λογου σου...Ευγε συνΕλλην
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΤΙΟΛΟΓΙΟΥ
Post a Comment