Σχέδιο Γλυξμπουργκ: Η ελλάδα ορμητήριο για τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο!

Διαβάστε και φρίξτε με την παράνοια και τον μισελληνισμό της ξενόφερτης βασιλικής οικογένειας των Γλυξμπουργκ έχοντας τον ουσιαστικό εκπρόσωπο τους τότε τη Φρειδερίκη, να επεμβαίνει στην πολιτική της ελλάδος, πίσω από τις πλάτες της κυβέρνησης, πίσω από τις πλάτες του ελληνισμού, και να ζητά με μανία από τον στρατηγό Μάρσαλ -σε εμπιστευτική επιστολή- να ξεκινήσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος από την Eλλάδα(!), έτσι ώστε η Eλλάδα να καταστεί πυρηνικό παρανάλωμα του πυρός μετά από τη σαρωτική αντεπίθεση της Ρωσίας ή/και της Κίνας. Υπενθυμίζουμε ότι τότε οι ΗΠΑ μπορεί να είχαν μεγαλύτερο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων (μικρής και μεσαίας ισχύος) αλλά οι ΕΣΣΔ και Κίνα διέθεταν άρτια εξοπλισμένο, ετοιμοπόλεμο και υπεράριθμο τακτικό στρατό με άρματα μάχης ταχείας επελάσεως, ενώ είχαν δοκιμάσει με επιτυχία το πρώτο τους πυρηνικό όπλο ήδη από το 1949.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ:

Η ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ, κατά την έκφραση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Ντην Ράσκ « έσπρωχνε τις Ην. Πολιτείες και μαζί την Ελλάδα σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και μάλιστα ήταν πολύ ικανοποιημένη γι’ αυτό». Και ανεύθυνα, χωρίς συναίσθηση του ολοκαυτώματος που περίμενε την Ελλάδα, με μοναδικό ενδιαφέρον να διασώσει το θρόνο και το καθεστώς της, «πρόσφερε» το ελληνικό έδαφος ως χώρο εξαπολύσεως αυτού του πολέμου.
Σε πλήρη άγνοια της ελληνικής κυβερνήσεως, χρησιμοποιώντας «ειδικό Αμερικανό διαγγελέα» που προμήθευσε η CIA, η Φρειδερίκη επανειλημμένα έστειλε εμπιστευτικά μηνύματα στην Ουάσιγκτον, εξωθέντας την αμερικανική κυβέρνηση να «είναι σκληρή στη Ρωσία» και ν’ αρχίσει «αμέσως» τις επιθέσεις εναντίον της Σοβιετικής Ενώσεως από το ελληνικό έδαφος.
Τόση ήταν η φορτικότητα και η εξαλλοσύνη της «φιλοπόλεμης βασίλισσας» όπως την αποκαλούσαν επίσημοι Αμερικανοί, ώστε το Στέητ Ντιπάρτμεντ, που έμμεσα επληροφορείτο το περιεχόμενο των προσωπικών μηνυμάτων της, φοβήθηκε μήπως η Ουάσιγκτον ε επηρεαστεί και υπέδειξε-αλλά με τρόπο που δεν δεχόταν παρανοήσεις-«να μην ενθαρρύνεται» η Φρειδερίκη και να της διαμηνυθεί ότι οι Ην. Πολιτείες ξέρουν τι κάνουν

Αυτά συνέβαιναν το καλοκαίρι του –1950-, στις αρχές του πολέμου στην Κορέα, όταν στην Ελλάδα υπήρχε κοινοβουλευτική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Νικόλαο Πλαστήρα και ο εμφύλιος πόλεμος ουσιαστικά είχε τελειώσει. Αποκαλύπτονται τώρα από τον Αμερικανό συγγραφέα Λίοναρντ Μόσλυ στο βιβλίο του για τον στρατηγό Τζώρτζ Μάρσαλ, που κυκλοφόρησε κατ’ αυτάς στις Ην. Πολιτείες και στο οποίο περιέχεται μέρος της αποκαλυπτικής αλληλογραφίας της Φρειδερίκης με το στρατηγό. Σε μια από τις επιστολές της, ας σημειωθεί, η Φρειδερίκη πληροφορεί τον Μάρσαλ ότι η Κυβέρνηση στην Ελλάδα «αποτελείται από καμουφλαρισμένους κομμουνιστές», και δείχνει έντονα εχθρικές διαθέσεις και μαχητικότητα να καταπολεμήσει τις «σοσιαλιστικές διεισδύσεις» στην κυβέρνηση Πλαστήρα.

Η Φρειδερίκη, που γνωρίστηκε με τον στρατηγό Μάρσαλ το 1947-στο Λονδίνο, διατηρούσε εμπιστευτική αλληλογραφία και στενές σχέσεις με τον στρατηγό, κατά 40-χρόνια μεγαλύτερο της ως το θάνατο του το 1959-.
Η Φρειδερίκη είναι πολύ ενοχλημένη για το φιάσκο των Αμερικανών στην Κορέα, τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου. Και υποδεικνύει στον στρατηγό και στην αμερικανική κυβέρνηση (Τρούμαν) «αντεπίθεση σ’ όλα τα μέτωπα» πρώτα από την Ελλάδα, Του γράφει στις 20-Ιουλίου 1950:

«δεν θα ήταν καλή ιδέα ν’ αρχίσετε αμέσως επίθεση σε άλλο μέτωπο; Η Ελλάδα θα μπορούσε να ήταν αυτό το μέτωπο. Θα μπορούσε από τώρα, κιόλας, να προετοιμάζεται το έδαφος για να χρησιμοποιηθεί από τις Ην. Πολιτείες. Όλο το πολεμικό υλικό που χρειάζεται για τον οποιονδήποτε αριθμό δυνάμεων που θα απαιτηθούν για την επίθεση, πρέπει να συγκεντρωθεί εδώ και να κατανεμηθεί σε διάφορα μέρη της χώρας. Έτσι, εκείνο που θα χρειαστεί θα είναι απλώς να έρθουν αεροπορικώς και να αποβιβαστούν τα στρατεύματα μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα. Θα βρουν επί τόπου το βαρύ πολεμικό υλικό…ίσως υποστηριχθεί ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να το πληροφορηθεί η Ρωσία…»
η Φρειδερίκη, όμως, βρίσκει τη λύση» (το υλικό θα μπορούσε να σταλεί (στην Ελλάδα) υπό το πρόσχημα ότι αποτελεί «βοήθεια για τον ελληνικό στρατό».

Και για την περίπτωση που, ίσως, δεν την εννοήσουν πλήρως στην Ουάσιγκτον, με μεγαλύτερη κατηγορηματικότητα η Φρειδερίκη διευκρινίζει:

«επαναλαμβάνω ακόμη μια φορά-η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μόνο για δράση οπισθοφυλακής. Πρέπει να αναπτυχθεί σε χώρο εξορμήσεως.. αντί οπισθοχωρήσεως στην Αφρική και αναμονής ένα ή δύο χρόνια ώσπου να ανακαταλάβουμε την Ευρώπη. Καλύτερα είναι να υπάρχει ένα μόνιμο προγεφύρωμα στην Ευρώπη και η καλύτερη θέση είναι η Ελλάδα..»
χαρακτηριστικό, ασφαλώς, του πανικού της Φρειδερίκης, αλλά και της ιδεολογικοπολιτικής εμπάθεια της.

Η αλληλογραφία Φρειδερίκης με τον Μάρσαλ αποκαλύπτει και τους τρυφερούς, συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύχθηκαν ανάμεσα τους. Αλλά το πιο σημαντικό από ελληνικής πλευράς που αποκαλύπτει είναι η ανεπίτρεπτη πολυπραγμοσύνη της Φρειδερίκης, η απευθείας από μέρους της διαχείριση θεμάτων κρίσιμης σημασίας για την Ελλάδα, δίχως να έχει κάν γνώση η ελληνική κυβέρνηση, η εμπάθεια και η ανάμιξη της στην πολιτική.

Ακριβώς αυτή η ανάμιξη ανησυχεί την Ουάσιγκτον που, με την εμπειρία της, βλέπει ότι θα δημιουργήσει προβλήματα για το χρόνο και, φυσικά σ’ αυτό δεν έκανε λάθος το Στέητ Ντιπάρτμεντ.

Στις-6-Μαρτίου 1950-ο Ντην Άτσεσον, υπουργός Εξωτερικών τότε, στέλνει στον στρατηγό Μάρσαλ ένα προσωπικό σημείωμα, υποδεικνύοντας του, με όλο το σεβασμό και την κατανόηση, να συστήσει στη Φρειδερίκη περισσότερη σωφροσύνη και λιγότερες παρεμβάσεις στην πολιτική: « Η βασίλισσα, γράφει, είναι σπουδαία προσωπικότητα, αλλά νομίζουμε ότι δείχνει μια τάση να παραγνωρίζει τον κίνδυνο να εκθέσει και διακυβεύσει το στέμμα, με υπερβολική ανάμιξη στη λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στη χώρα της».

Και σαν έμπειρος διπλωμάτης ο Άτσεσον προειδοποιεί και προμαντεύει: θα ήταν δυστύχημα για την Ελλάδα! Αν μια τέτοια ανάμιξη ανέφλεγε πάλι ένα ζήτημα που ταλαιπώρησε αυτή τη χώρα επί πολλά χρόνια», αν δημιουργούσε καθεστωτικό, δηλαδή. Αν η Αμερική είχε ανάγκη από ένα πρόσωπο που να την πληροφορεί για όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα και να υποδεικνύει τις επόμενες αμερικανικές κινήσεις δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο από τη Φρειδερίκη. Η αλληλογραφία της με τον στρατηγό Μάρσαλ είναι αποκαλυπτική. Όπως και, αν χρειαζόταν κάποιο τεκμήριο για να πιστοποιηθεί η δουλικότητα του στέμματος και ο ρόλος του πράκτορα των Ην. Πολιτειών στην Ελλάδα που έπαιξε η Φρειδερίκη-τα γράμματα της την καταδικάζουν.

Ιδού μια πρόχειρη δειγματοληπτική υπενθύμιση, όπως προκύπτει από τις «άκρως προσωπικές και εμπιστευτικές» επιστολές της:

Στις –8-Απριλίου 1948- η Φρειδερίκη, ανησυχεί μήπως «η βοήθεια των φίλων μας δεν φθάσει εγκαίρως», και προτείνει «για να σωθούμε από το Blitz (δηλαδή τον κεραυνοβόλο πόλεμο) των γειτόνων μας να μελετηθεί σχέδιο κοινής (με Αμερικανούς και Βρετανούς) δράσεως….» «Πολύ ανήσυχη η γραφειοκρατία του Στέητ Ντιπάρτμεντ, ασκεί όση επιρροή διέθετε για να συγκρατήσει τον στρατηγό Μάρσαλ, που ήταν θα επίτρεπε στους στρατιώτες να επισκέπτονται τις οικογένειες με άδεια» ώστε νάνε τότε υπουργός Εξωτερικών, από ενδεχόμενη αποδοχή της προτάσεως). Λίγο αργότερα για να επηρεάσει τον στρατηγό, η Φρειδερίκη του γράφει ότι ο ελληνικός στρατός «διεξάγει πόλεμο, δίνει σκληρές μάχες με τις αλβανικές δυνάμεις (sic)στα ορεινά βόρεια σύνορα…»

Αυτή τη φορά φαίνεται να πλησιάζει το σκοπό της, δηλαδή να φέρει στην Ελλάδα αμερικανικό στρατό. Το χειμώνα του 1948- η Φρειδερίκη πείθει τον Μάρσαλ «να παράσχει στην Ελλάδα άνδρες (από τις δυνάμεις) των Ηνωμένων Πολιτειών, ώστε να είναι δυνατή η άμεση δημιουργία ενός συστήματος που θα έδινε νέα ζωή στον ελληνικό στρατό και αναπτερώνεται το ηθικό τους. )Σήμερα γνωρίζουμε ότι εν μέρει η διεθνής κατάσταση και εν μέρει η αντίδραση του Στέητ Ντιπάρτμεντ, απέτρεψαν την υλοποίηση αυτής της «προφορικής υποσχέσεως» του στρατηγού στη Φρειδερίκη)

Το καλοκαίρι του 1950-μια πανικόβλητη, από τα γεγονότα της Κορέας και τη «σοβιετοποίηση» της Ευρώπης, Φρειδερίκη , επισημαίνει στον στρατηγό Μάρσαλ «την παγκόσμια κομμουνιστική απειλή» και του…διαμαρτύρεται γιατί «οι Ην. Πολιτείες αντιδρούν (στον κομμουνισμό) πολύ μαλακά».
Τον Οκτώβριο 1953- η Φρειδερίκη, με τον Παύλο, βρίσκεται σε επίσημη επίσκεψη στην Ουάσιγκτον, συναντάται με τον Μάρσαλ στο νοσοκομείο όπου αυτός ανέρρωνε από γρίπη και, κατά τον βιογράφο του στρατηγού που έχει υπ’όψη του τη σχετική αλληλογραφία, η Φρειδερίκη «άρχισε να μιλά για τα πολιτικά προβλήματα της Μεσογείου, τις ηλιθιότητες των πολιτικών (σημείωση: στην Ελλάδα πρωθυπουργός είναι ο στρατάρχης Παπάγος και κυβερνά ο «Ελληνικός Συναγερμός» της πιο ακραιφνούς Δεξιάς…) και τις κακοήθειες των Σοβιετικών…» Ο Μάρσαλ είναι κυριολεκτικά κατηγοητευμενος και εμπιστεύεται τις εκδηλώσεις του στο ’άλλο «θελκτικό πρόσωπο» που τον σαγηνεύει, στην κυρία Τσάνκ Κάι Σέκ:

Η Φρειδερίκη, της γράφει, είναι μια πολύ όμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα γυναίκα, μια εργαζόμενη βασίλισσα…»
Στις –16-Δεκεμβρίου 1955-, καθώς στην Ελλάδα η «λήθη στο παρελθόν» αρχίζει να δημιουργεί κάποια ομαλότητα και τα δημοκρατικά κόμματα να δραστηριοποιούνται με θετικά αποτελέσματα (σημείωση: από τις αρχές Οκτωβρίου έχει σχηματισθεί κυβέρνηση Καραμανλή), η Φρειδερίκη προσφεύγει και πάλι στον στρατηγό-αυτή τη φορά ζητώντας επειγόντως «συμβουλές ..για να αντιμετωπίσει την επιδείνωση της καταστάσεως στην Ελλάδα…»

Και τον επόμενο χρόνο πάλι τον εκλιπαρεί για «συμβουλές και ουσιαστική βοήθεια» ώστε να κερδηθεί «η κατανόηση των Ην. Πολιτειών για το πώς θα βοηθηθεί καλύτερα η Ελλάδα, ώστε να ξεπεραστεί η κρίση που αντιμετωπίζει τώρα το πένθος και το καθεστώς…» προπαντός το καθεστώς-δηλαδή η ίδια.
Μια υστερογραφική σημείωση: οι επιστολές της Φρειδερίκης στο στρατηγό Μάρσαλ βρέθηκαν με το θάνατο του στρατηγού, το 1959-, στο προσωπικό του αρχείο που βεβαίως ήταν υπό τον έλεγχο και τη φύλαξη της CIA.οι αρμόδιοι στην Ουάσιγκτον, λίγους μήνες μετά το θάνατο του στρατηγού, ειδοποίησαν τη Φρειδερίκη να τις παραλάβει αν ήθελε. Μάλιστα τις έγραψε και σχετική επιστολή ο τότε αρχηγός του Επιτελείου στρατηγός Ομάρ Μπράντλευ». Για κάποιο λόγο, ανεξήγητο στους Αμερικανούς ως σήμερα, η Φρειδερίκη δεν απάντησε ποτέ, και αργότερα, τόσο ο Κωνσταντίνος όσο και η Σοφία «αμέλησαν» να τις παραλάβουν. Κατοπιν τούτου, η CIA, αφού βεβαίως έκανε την απαραίτητη διαλογή, έστειλε τις επιστολές της Φρειδερίκης στα αρχεία του κράτους και αντίγραφα, στη λεγόμενη «Βιβλιοθήκη Μάρσαλ».
Ας είναι καλά, λοιπόν, ο Κωνσταντίνος και η Σοφία. Η αμέλεια τους επέτρεψε να αποκαλυφθεί μια πτυχή, μικρή, από τη «φιλοπολεμική» δραστηριότητα της μητέρας τους…

Εδώ τελείωσε αυτή η διήγηση για τον ρόλο που έπαιξε μέσα στην ζωή της, η φιλοπολεμική δράση της εις βάρος της Ελλάδος, κάτω από την μύτη μιας ολόκληρης κυβερνήσεως ακόμη και του ίδιου του Βασιλέως και άντρας της Παύλου που δεν αναφέρεται πουθενά να έχει γνώση.

Πηγές: Βιβλιοθήκη Μάρσαλ, δημοσιεύματα ελλ.εφημερίδων Αυστραλίας, δημοσιεύματα εβδομαδιαίας εφημερίδας Ποντίκι, διαδίκτυο κ.α.

ΈΡΧΕΤΑΙ ΒΑΣΙΛΕΑΣ, ΔΕΝ ΛΕΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΑΣ, ΠΡΟΣΕΞΤΕ, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ, ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΟΧΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΑΣ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ… ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΕΙ ΠΕΡΥΣΙ ΣΤΟ ΜΥΣΤΡΑ, ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΕ ΤΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΜΥΣΤΡΑ. Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ, ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΠΕΡΧΟΝΤΑΙ ΡΑΓΔΑΙΩΣ… (λόγια του συγγραφέα Ι.Φουράκη 1995)

Πιθανή απόπειρα επαναενεργοποίησης του σχεδίου Γλυξμπουργκ;

http://www.royalhouseofgreece.gr/page2.htm
Ο παραπάνω σύνδεσμος οδηγεί σε ιστοσελίδα με προπαγανδιστικό υλικό των Γλυξμπουργκ. Διεκδικούν [ψεύτικη] καταγωγή από τον "Μαρμαρωμένο Βασιλιά" Παλαιολόγο Δραγάζη σε αντίθεση με όλες τις γνωστές βυζαντινές πανεπιστημιακές εκδόσεις που αναφέρουν ρητά ότι ο Παλαιολόγος δεν είχε απογόνους! ***
Γι' αυτό και το σχέδιο "Γλυξμπουργκ" συναντάτε και ως σχέδιο "Δραγάζης" καθώς αυτός ο ξενόφερτος βασιλιάς που θα μας οδηγήσει στα βάθη της Ασίας (ώστε να εξοντωθεί τελείως η Ελλάδα από τη σαρωτική αντεπίθεση Ρώσων και Κινέζων) θα διεκδικεί απευθείας καταγωγή από τον Βυζαντινό Δραγάζη.

***: Steven Runciman, The Fall of Constantinople, 1453; Cambridge University Press, 1965; ISBN 0-521-09573-5 Donald M. Nicol, The Immortal Emperor; Cambridge University Press, 1992; ISBN 0-521-46717-9 Oxford Dictionary of Byzantium, 1991. Roger Crowley "1453: The Holy War for Constantinople and the Clash of Islam and the West"; Hyperion, 2005; ISBN 1-4013-0850-3

http://andromedios.blogspot.com/2008/09/3.html