Οι "Γερμανοί" παραμύθιαζαν τον εαυτό τους και τους άλλους από τότε με την γνωστή ελεεινή δικαιολογία ότι "οι απλοί στρατιώτες απλά έκαναν την δουλειά τους" για να δικαιολογήσουν τις αιμοσταγείς πρακτικές τους. Πότε γιατί ο Χίτλερ ήταν "μαγνητική προσωπικότητα", πότε γιατί "εάν αντιδρούσαμε θα μας σκοτώνανε", πότε "το έκαναν και οι άλλοι γιατί όχι εγώ;" και πάει λέγοντας.
Πολλάκις και από αυτό το ιστολόγιο έχουμε θίξει το θέμα της προσωπικής ευθύνης. Η ευθύνη βαραίνει τους πάντες, όλα τα κύτταρα, όσο μικρό και αν είναι το ποσοστό της στον καθένα(αν και δεν ποσοστώνεται η ευθύνη).
Οι δικαιολογίες είναι για να κοιμόμαστε τα βράδια χωρίς να ξυπνάμε μες στον ιδρώτα για αυτά που κάναμε ή δεν κάναμε. Είναι μία εμπορική συμφωνία, μία σύμβαση που κάναμε ως κοινωνία για να συνεχίζουμε τη ρουτίνα μας, η οποία είναι τόσο εύθραυστη διότι είναι ψεύτικη. Λέμε δικαιολογίες και στο τέλος τις πιστεύουμε.
Ώσπου να έρθει η μέρα και η τεχνολογία αποκατάστασης και ο χρόνος που περνάει και απαλύνει τις πληγές και όλες οι δικαιολογίες τινάζονται στον άερα.
Ας πούμε, οι γερμανοί στρατιώτες υπό τον Χισσλερ κατά τον Β' Π.Π. Για να δούμε ορισμένα περιστατικά που αναιρούν την φτηνή δικαιολογία του "εμείς απλά ακολουθούμε εντολές".
150.000 σελίδες καταγεγραμμένων συνομιλιών "απλών" στρατιωτών που ακολουθούσαν εντολές, βγήκαν στη φόρα. Οι μεταφραστές που παρέστησαν στις "ομολογίες" σχετικά με το τί έγινε στη Ρωσία (όπου δολοφονήθηκαν 27.000.000 Ρώσοι) χρειάστηκαν ιατρική υποστήριξη.
Νεαρός αξιωματικός, τον Οκτώβριο του 1944 καμαρώνει για το τί έκαναν όταν έπιασαν μία Ρωσίδα που θεωρείτο κατάσκοπος:
"Πρώτα βαρέσαμε τα βυζιά της με ρόπαλο, Μετά μαυρίσαμε τον κώλο της με τα περίστροφα. Ύστερα οι οχτώ από εμάς την γαμήσαμε. Μετά την πετάξαμε έξω και την πυροβολούσαμε. Και όπως έπεσε εκεί, της ρίχναμε χειροβομβίδες. Κάθε φορά που μία έσκαγε κοντά της, την ακούγαμε να ουρλιάζει..."
In the recordings one junior German officer boasted in October 1944
about what he and his men did to a woman they thought was a Russian
spy...
"We beat her on the t**s with a stick, clobbered her on the a*** with a pistol, then all eight of us f***** her, then we threw her outside and shot at her. And as she lay there, we threw grenades at her. Every time one of them landed near her body, she screamed."
"We beat her on the t**s with a stick, clobbered her on the a*** with a pistol, then all eight of us f***** her, then we threw her outside and shot at her. And as she lay there, we threw grenades at her. Every time one of them landed near her body, she screamed."
Ο αιχμάλωτος πολέμου, αριστράτηγος Βάλτερ Μπρυνς:
"Τα χαρακώματα είχαν 24 μέτρα μήκος και το πολύ 3 μέτρα πλάτος. Έπρεπε να στέκονται σαν σαρδέλες σε κονσέρβα, τα κεφάλια προς τη μέση. Πάνω, έξι τυφεκιοφόροι έριχναν τις βολές στον αυχένα."
"Όταν έφθασα, τα χαρακώματα ήταν ήδη γεμάτα και οι ζωντανοί στέκονταν πάνω στα πτώματα πριν τη βολή στον αυχένα. Ήταν όλοι τακτοποιημένοι περίφημα έτσι δεν σπαταλείτο χώρος. Τους είχαν ήδη ληστέψει προτού έρθουν εδώ. Αυτή την Κυριακή, είδα μία ουρά μισού χιλιομέτρου να κινείται προς τα μπρος βήμα βήμα, η παράταξη του θανάτου. Όσο πλησίαζαν, έβλεπαν τί τους περίμενε. Κάπου εκεί, έπρεπε να παραδώσουν τις βαλίτσες τους και ό,τι πολύτιμο είχαν. Λίγο πιο πέρα, έπρεπε να γδυθούν και μπορούσαν να κρατήσουν μόνο τις παντόφλες τους ή το σώβρακο τους. Οι περισσότεροι ήταν γυναικόπαιδα. Τα παιδιά όχι πάνω από δύο ετών."
POW Major General Walter Bruns is heard recalling a "typical Jewish action" he witnessed in Russia...
BRUNS: "The trenches were 24 metres long and roughly three metres wide. They had to lie like sardines in a tin, heads towards the middle. Above, six machine gunners delivered the neck-shots.
"When I arrived, the trenches were pretty full already and the living had to lie on top before they got the neck-shot. They were all arranged beautifully so not too much space was wasted. They had already been robbed before they got here. On this Sunday I saw a half-kilometre-long queue shuffling forward step by step, the line-up for death. As they got nearer, they saw what awaited them. Around about here they had to give up their suitcases and their sacks of valuables. A little further on, they had to strip, and they could only keep on a shirt or a slip. They were mostly women and children, not much older than two."
BRUNS: "The trenches were 24 metres long and roughly three metres wide. They had to lie like sardines in a tin, heads towards the middle. Above, six machine gunners delivered the neck-shots.
"When I arrived, the trenches were pretty full already and the living had to lie on top before they got the neck-shot. They were all arranged beautifully so not too much space was wasted. They had already been robbed before they got here. On this Sunday I saw a half-kilometre-long queue shuffling forward step by step, the line-up for death. As they got nearer, they saw what awaited them. Around about here they had to give up their suitcases and their sacks of valuables. A little further on, they had to strip, and they could only keep on a shirt or a slip. They were mostly women and children, not much older than two."
14 Ιουλίου, 1942. Μικρόφωνα κρυμμένα στα ξύλα των δωμάτων των αιχμαλώτων, καταγράφουν τα εξής από ανώνυμο πιλότο της Λουφτβάφε, αιχμάλωτο στις 17 Ιουλίου, 1940:
"Έγινε ανάγκη να ρίχνω βόμβες. Με γαργαλάει, είναι ένα υπέροχο συναίσθημα. Τόσο υπέροχο, αλήθεια, σαν να πυροβολείς κάποιον..."
JULY 14, 1942 The microphones, hidden in the wooden joists of the
prisoners' huts, pick up the words of an unnamed Luftwaffe
Oberleutnant, captured on July 17, 1940, after baling out over Kent.
PILOT: "It became a need in me to drop bombs. It tingles me, gives me a fine feeling. Just as beautiful, in fact, as shooting at someone."
PILOT: "It became a need in me to drop bombs. It tingles me, gives me a fine feeling. Just as beautiful, in fact, as shooting at someone."
MARCH 6, 1943 Corporal Solm is smoking a cigarette and drinking tea as
he begins relating his experiences aboard submarine U-48. He recalls how
on September 17, 1940, the British steam passenger ship City of Benares
was sailing from Liverpool to Canada with 90 evacuee children aboard,
when it was torpedoed. Seventy-seven children died along with 183
civilian adults and crew.
SOLM: "We knew there were kiddies on board before the tinfish were fired. We bagged a kiddie ship! Six thousand tons. We heard on the radio what was on board. No one survived."
Γνωρίζαμε ότι υπήρχαν πιτσιρίκια στο πλοίο προτού του ρίξουμε. Θάψαμε ένα παιδικό πλοίο! 6000 τόνοι. Ακούσαμε στον ασύρματο τί κουβαλούσε. Κανείς δεν επέζησε."
SOLM: "We knew there were kiddies on board before the tinfish were fired. We bagged a kiddie ship! Six thousand tons. We heard on the radio what was on board. No one survived."
Γνωρίζαμε ότι υπήρχαν πιτσιρίκια στο πλοίο προτού του ρίξουμε. Θάψαμε ένα παιδικό πλοίο! 6000 τόνοι. Ακούσαμε στον ασύρματο τί κουβαλούσε. Κανείς δεν επέζησε."
JANUARY 4, 1944 Radioman Eberhard Kehrle and infantryman Franz Kneipp are chatting.
KEHRLE: "In Russia, when one us went down, we didn't need a lieutenant giving the orders, telling us what to do. Pistols out, women and children, everything you saw... cleansed."
KNEIPP: "With us, one time, a partisan band had overrun a convoy of our wounded. They offed everyone. Half-an-hour later they were caught near Novgorod. They were brought into a sandpit and then, from all sides, we let rip with machine guns and pistols."
KEHRLE: "In Russia, when one us went down, we didn't need a lieutenant giving the orders, telling us what to do. Pistols out, women and children, everything you saw... cleansed."
KNEIPP: "With us, one time, a partisan band had overrun a convoy of our wounded. They offed everyone. Half-an-hour later they were caught near Novgorod. They were brought into a sandpit and then, from all sides, we let rip with machine guns and pistols."
"...Μεταφέρθηκαν σε ένα λάκκο και τότε από όλες τις μεριές, τους ξεσκίσαμε με τουφέκια και περίστροφα..."
KEHRLE: "That was too good for them. They deserved to die slowly, not to be killed by shooting!"
KEHRLE: "That was too good for them. They deserved to die slowly, not to be killed by shooting!"
"Αυτό ήταν πολύ καλό για αυτούς. Έπρεπε να πεθάνουν αργά όχι από πυροβολισμο!"
AUGUST 14, 1944 A man named Zotloet-erer tells his friend Weber about action in France.
ZOTLOETERER: "I shot a Frenchman from behind as he was riding his bike."
"Πυροβόλησα ένα Γάλλο από πίσω καθώς έκανε ποδήλατο"
AUGUST 14, 1944 A man named Zotloet-erer tells his friend Weber about action in France.
ZOTLOETERER: "I shot a Frenchman from behind as he was riding his bike."
"Πυροβόλησα ένα Γάλλο από πίσω καθώς έκανε ποδήλατο"
WEBER: "Close up?" Εξ'επαφής;"
ZOTLOETERER: "Yeah." Ναι
WEBER: "Did he want to take you prisoner?" Ήθελε να σε συλλάβει;"
ZOTLOETERER: "Naah, I wanted his bike!" "Μπααα, το ποδήλατο ήθελα!"
JANUARY 5, 1945 Luftwaffe Oberleutnant Hans Hartigs is from a fighter squadron shot down by a spitfire. He reveals his favourite targets...
HARTIGS: "I used to shoot at everything. We liked to go for women pushing prams, often with children at their sides. It was a kind of sport really."
WEBER: "Did he want to take you prisoner?" Ήθελε να σε συλλάβει;"
ZOTLOETERER: "Naah, I wanted his bike!" "Μπααα, το ποδήλατο ήθελα!"
JANUARY 5, 1945 Luftwaffe Oberleutnant Hans Hartigs is from a fighter squadron shot down by a spitfire. He reveals his favourite targets...
HARTIGS: "I used to shoot at everything. We liked to go for women pushing prams, often with children at their sides. It was a kind of sport really."
Πυροβολούσα σε ό,τι κινείτο. Μας άρεσε να στοχεύουμε για γυναίκες που έσερναν καρότσια, συχνά με παιδιά στο πλάι τους. Ήταν ένα είδος "σπορ" επί της ουσίας....
FEBRUARY 2, 1945 Sergeant Mueller is talking to his friend Fausst.
MEULLER: "When I was in Taganrog, I remember there were wonderful cinemas and beautiful beach cafes. You saw nothing but women."
FAUSST: "Oh, you b*****d!"
MUELLER: "They were working to repair things, these drop-dead gorgeous girls. We simply drove by them, tore them into the car, lay them down, s****ed them and then chucked them out when we had finished. Man, did they curse us!"
FEBRUARY 2, 1945 Sergeant Mueller is talking to his friend Fausst.
MEULLER: "When I was in Taganrog, I remember there were wonderful cinemas and beautiful beach cafes. You saw nothing but women."
FAUSST: "Oh, you b*****d!"
MUELLER: "They were working to repair things, these drop-dead gorgeous girls. We simply drove by them, tore them into the car, lay them down, s****ed them and then chucked them out when we had finished. Man, did they curse us!"
Secret Nazi Tapes Shocking Germany
http://www.sott.net/articles/show/251521-Secret-Nazi-Tapes-Shocking-Germany
Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα αγγλικά.
http://www.amazon.co.uk/Soldaten-Fighting-Killing-Secret-Second/dp/1849839484\
Η ιστορία έχει πολλές προεκτάσεις. Διότι η δικαιολογία "Δεν φταίω εγώ. Απλά εντολές εκτελούσα" δεν ανήκει μόνο στο παρελθόν.
Το ίδιο σου λέει ο υπάλληλος της εφορίας όταν σου κατάσχει το σπίτι.
Το ίδιο σου λέει ο ειδικός φρουρός όταν σε γεμίζει χημικά και σου ρίχνει στο κεφάλι.
Το ίδιο σου λέει ο υπάλληλος της ΔΕΗ όταν σου κόβει το ρεύμα.
Το ίδιο σου λέει ο υπάλληλος του ΕΟΠΥΥ όταν δεν σου γράφει τα φάρμακα.
Το ίδιο σου λέει ο τραπεζοϋπάλληλος όταν σου παίρνει η τράπεζα το σπίτι, το μαγαζί κλπ.
Το ίδιο σου λέει ο υπάλληλος του ΔΝΤ, της Τρόικα κλπ.
Το ίδιο σου λέει ο τοκογλύφος που σου σπάει τα πόδια για χρέη.
Το ίδιο σου λέει ο γιατρός που άφησε τον άνθρωπό σου να ψοφήσει σαν το σκυλί στ'αμπέλι.
Το ίδιο σου λέει ο νεοέλληνας όταν σε παίρνει στο λαιμό του.
Το ίδιο θα σου λέει ο χρυσαυγίτης όταν θα γίνει εμφύλιος.
Το ίδιο θα σου λέει και ο uckας όταν θα σε σφάζει.
"Εγώ εντολές ακολουθώ"... "Εγώ τη δουλειά μου κάνω..."
ΥΓ.: Ξέρετε τί θα σας πει άμα τη αφίξει της η Νέμεσι όταν θα σας στέλνει σε υπερδιαστατική φυλακή σε ξένο ηλιακό σύστημα.... "Εγώ εντολές ακολουθώ!"
